Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Duo Reges: constructio interrete.
Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Quid vero? Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Oratio me istius philosophi non offendit;
Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Positum est a nostris in iis esse rebus, quae secundum naturam essent, non dolere; Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine; Sin aliud quid voles, postea. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Restatis igitur vos;
Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit.
Quare attendo te studiose et, quaecumque rebus iis, de quibus hic sermo est, nomina inponis, memoriae mando;
Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet.
Nihil enim arbitror esse magna laude dignum, quod te praetermissurum credam aut mortis aut doloris metu.Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Sed nunc, quod agimus; Cenasti in vita numquam bene, cum omnia in ista Consumis squilla atque acupensere cum decimano. Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Quis hoc dicit? Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere.
Sed quot homines, tot sententiae; Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico? At enim hic etiam dolore. Bestiarum vero nullum iudicium puto. Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas.
Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. ALIO MODO. Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? At enim sequor utilitatem. Nos commodius agimus. Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis.
Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Quis contra in illa aetate pudorem, constantiam, etiamsi sua nihil intersit, non tamen diligat? Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Videsne, ut haec concinant? Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere.
Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam.
Immo videri fortasse.
Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate.
Non semper, inquam;
Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur.
Praeteritis, inquit, gaudeo.
Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret?
Tubulo putas dicere?
Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim.Quodsi, ne quo incommodo afficiare, non relinques amicum, tamen, ne sine fructu alligatus sis, ut moriatur optabis.
Atque his tribus generibus honestorum notatis quartum sequitur et in eadem pulchritudine et aptum ex illis tribus, in quo inest ordo et moderatio.
Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt.
Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est?
Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit?
Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.
Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M.Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Dici enim nihil potest verius. Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem. Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere.
Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur? Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Nemo igitur esse beatus potest. Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Oratio me istius philosophi non offendit; Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta.
Nec mihi illud dixeris: Haec enim ipsa mihi sunt voluptati, et erant illa Torquatis.
Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit?
