Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Nam quid possumus facere melius? Respondeat totidem verbis.
Sed ad illum redeo.
Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere.Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Sed residamus, inquit, si placet. Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Pauca mutat vel plura sane; Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare?
Docent enim nos, ut scis, dialectici, si ea, quae rem aliquam sequantur, falsa sint, falsam illam ipsam esse, quam sequantur.Ego autem tibi, Piso, assentior usu hoc venire, ut acrius aliquanto et attentius de claris viris locorum admonitu cogitemus.
O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro.
Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Duo Reges: constructio interrete. Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Quonam, inquit, modo? Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Equidem e Cn.
Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex.
Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est;
Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio?
Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur.Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Bonum integritas corporis: misera debilitas. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Nec mihi illud dixeris: Haec enim ipsa mihi sunt voluptati, et erant illa Torquatis. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q.
Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum.
Itaque illa non dico me expetere, sed legere, nec optare, sed sumere, contraria autem non fugere, sed quasi secernere.
Haec dicuntur inconstantissime. At hoc in eo M. Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Ut pulsi recurrant? Quae cum dixisset, finem ille. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit?
Nos commodius agimus.
Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt?
Tenent mordicus.
Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit;
Eam stabilem appellas.
His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent.
Sed nimis multa.
Quaerimus enim finem bonorum.Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Magna laus. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Quare attende, quaeso.
Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Quod iam a me expectare noli. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur.
Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit; Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Ac ne plura complectar-sunt enim innumerabilia-, bene laudata virtus voluptatis aditus intercludat necesse est. Summum a vobis bonum voluptas dicitur. Sed fac ista esse non inportuna;
Sullae consulatum?
Qua tu etiam inprudens utebare non numquam.
Restatis igitur vos;
Quare conare, quaeso.Qualem igitur hominem natura inchoavit? Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Cur deinde Metrodori liberos commendas? At hoc in eo M. Disserendi artem nullam habuit. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Polycratem Samium felicem appellabant. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Illi enim inter se dissentiunt. Sed ad rem redeamus; Atque adhuc ea dixi, causa cur Zenoni non fuisset, quam ob rem a superiorum auctoritate discederet.
Quid enim possumus hoc agere divinius? Idemne, quod iucunde? Sumenda potius quam expetenda. Cur deinde Metrodori liberos commendas? Quae cum dixisset, finem ille. At, si voluptas esset bonum, desideraret. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt.
Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia;
Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos.
Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus.
Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae?
Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego;
Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum.
Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus.
Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem;
Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides.
Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur?
