Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit. Tum mihi Piso: Quid ergo? Falli igitur possumus. Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest.
Minime vero istorum quidem, inquit. Bestiarum vero nullum iudicium puto. Sin est etiam corpus, ista explanatio naturae nempe hoc effecerit, ut ea, quae ante explanationem tenebamus, relinquamus. Polycratem Samium felicem appellabant. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Quod eo liquidius faciet, si perspexerit rerum inter eas verborumne sit controversia. Haec dicuntur inconstantissime.
Frater et T. Praeclare hoc quidem. Quod autem meum munus dicis non equidem recuso, sed te adiungo socium. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere.
Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Equidem soleo etiam quod uno Graeci, si aliter non possum, idem pluribus verbis exponere. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Restatis igitur vos; Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest.
Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim.
Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint.
Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit?Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem.
Sed plane dicit quod intellegit.
Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis;
Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum.
Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis?Tanta vis admonitionis inest in locis; Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Sed tamen intellego quid velit. Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Verum hoc idem saepe faciamus. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis?
Bonum ipsum etiam quid esset, fortasse, si opus fuisset, definisses aut quod esset natura adpetendum aut quod prodesset aut quod iuvaret aut quod liberet modo.
Quod equidem non reprehendo;
Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus.
Sunt enim quasi prima elementa naturae, quibus ubertas orationis adhiberi vix potest, nec equidem eam cogito consectari.
Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit.Quae dici eadem de ceteris virtutibus possunt, quarum omnium fundamenta vos in voluptate tamquam in aqua ponitis.
Id est enim, de quo quaerimus.
Tum enim eam ipsam vis, quam modo ego dixi, et nomen inponis, in motu ut sit et faciat aliquam varietatem, tum aliam quandam summam voluptatem, quo addi nihil possit;
Iam illud quale tandem est, bona praeterita non effluere sapienti, mala meminisse non oportere?
Sed quot homines, tot sententiae; Quid est igitur, inquit, quod requiras? Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. An haec ab eo non dicuntur? Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Hoc est vim afferre, Torquate, sensibus, extorquere ex animis cognitiones verborum, quibus inbuti sumus.
Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo;
Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas?Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Id est enim, de quo quaerimus. Avaritiamne minuis? Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio.
Satis est ad hoc responsum. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Dicam, inquam, et quidem discendi causa magis, quam quo te aut Epicurum reprehensum velim. Et ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Ea possunt paria non esse. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Occultum facinus esse potuerit, gaudebit;
Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse;Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum. Duo Reges: constructio interrete. Easdemne res? Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Pauca mutat vel plura sane; Sed ad illum redeo. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Sed residamus, inquit, si placet. Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat.
