Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid nunc honeste dicit? Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem.
Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Cur iustitia laudatur? Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Nihilo magis.
Quae est enim, quae se umquam deserat aut partem aliquam sui aut eius partis habitum aut vini aut ullius earum rerum, quae secundum naturam sunt, aut motum aut statum?
Istius modi autem res dicere ornate velle puerile est, plane autem et perspicue expedire posse docti et intellegentis viri.
Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt.
Facillimum id quidem est, inquam.
Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos.
Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit.
Quid me istud rogas?Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat; Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Non igitur bene. At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. Quare conare, quaeso. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum.
Si longus, levis.
Tu autem, si tibi illa probabantur, cur non propriis verbis ea tenebas?
Scrupulum, inquam, abeunti;
Quonam, inquit, modo?
Proclivi currit oratio.
Ut optime, secundum naturam affectum esse possit.
Sed videbimus.
Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.
Id Sextilius factum negabat.
Sin autem ad animum, falsum est, quod negas animi ullum esse gaudium, quod non referatur ad corpus.Age sane, inquam. Idemne, quod iucunde? Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt.
Duo Reges: constructio interrete. Si id dicis, vicimus.
Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Itaque ad tempus ad Pisonem omnes. Ut id aliis narrare gestiant? Comprehensum, quod cognitum non habet? Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam;
E quo efficitur, non ut nos non intellegamus quae vis sit istius verbi, sed ut ille suo more loquatur, nostrum neglegat.
Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius.
Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur.
Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus;
Mihi enim satis est, ipsis non satis.
Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo.Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt.
Venit ad extremum;
Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio.
Moriatur, inquit.
Quod quidem iam fit etiam in Academia.
Tria genera bonorum;
Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio.
Peccata paria.
Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine;Quis istud, quaeso, nesciebat? Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Nescio quo modo praetervolavit oratio.
Quis Aristidem non mortuum diligit?
Si enim non fuit eorum iudicii, nihilo magis hoc non addito illud est iudicatum-.
Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos.
Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti.Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio. Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum.
Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Utram tandem linguam nescio? Bonum integritas corporis: misera debilitas. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune.
Quibus ex omnibus iudicari potest non modo non impediri rationem amicitiae, si summum bonum in voluptate ponatur, sed sine hoc institutionem omnino amicitiae non posse reperiri.
Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis;
Manebit ergo amicitia tam diu, quam diu sequetur utilitas, et, si utilitas amicitiam constituet, tollet eadem.
