Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia. Duo Reges: constructio interrete. Non semper, inquam; Omnium enim rerum principia parva sunt, sed suis progressionibus usa augentur nec sine causa; Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Dicimus aliquem hilare vivere;
Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Rationis enim perfectio est virtus; At hoc in eo M. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum;
Illud enim rectum est quod katortwma dicebas contingitque sapienti soli, hoc autem inchoati cuiusdam officii est, non perfecti, quod cadere in non nullos insipientes potest.
Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint.
Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt.
Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus;
Sumenda potius quam expetenda.
Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus.Itaque contra est, ac dicitis; Sed nimis multa. Itaque ab his ordiamur. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Idemne, quod iucunde? Scaevolam M. Prodest, inquit, mihi eo esse animo.
Sit ista in Graecorum levitate perversitas, qui maledictis insectantur eos, a quibus de veritate dissentiunt.
Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem.
Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere?
Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta.
Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit.
Numquam facies.
Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis.
Quare conare, quaeso.
Nullum inveniri verbum potest quod magis idem declaret Latine, quod Graece, quam declarat voluptas.
Ita credo.
Non igitur bene.
Perge porro;
Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim?At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur? Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur.
Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Immo videri fortasse. Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis. Earum etiam rerum, quas terra gignit, educatio quaedam et perfectio est non dissimilis animantium. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur;
Erat enim Polemonis.
Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret.
Itaque fecimus.
Duo enim genera quae erant, fecit tria.
Hic ambiguo ludimur.
Paupertas si malum est, mendicus beatus esse nemo potest, quamvis sit sapiens.
ALIO MODO.
Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster?
An eiusdem modi?
Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit.Inde igitur, inquit, ordiendum est. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Atque ita re simpliciter primo collocata reliqua subtilius persequentes corporis bona facilem quandam rationem habere censebant; Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Sed potestne rerum maior esse dissensio? Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta.
Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides.
In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam?
Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus.
Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia.
Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit;Sin aliud quid voles, postea. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Inde igitur, inquit, ordiendum est. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Immo videri fortasse. Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur.
Quid sequatur, quid repugnet, vident.
An est aliquid, quod te sua sponte delectet?
Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum.
Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur.
Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur?
Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere.Dixerit hoc idem Epicurus, semper beatum esse sapientem-quod quidem solet ebullire non numquam -, quem quidem, cum summis doloribus conficiatur, ait dicturum: Quam suave est! quam nihil curo!;
Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere.
Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt.
Sed tamen intellego quid velit. Quonam, inquit, modo? Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Quis Aristidem non mortuum diligit?
Omnia peccata paria dicitis. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Non potes, nisi retexueris illa. Ratio quidem vestra sic cogit. Eademne, quae restincta siti? Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Graece donan, Latine voluptatem vocant. Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur.
Nec enim haec movere potest appetitum animi, nec ullum habet ictum, quo pellat animum, status hic non dolendi, itaque in hoc eodem peccat Hieronymus.
