Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed residamus, inquit, si placet. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Sed residamus, inquit, si placet. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam.
Et ego: Piso, inquam, si est quisquam, qui acute in causis videre soleat quae res agatur. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Sed quid sentiat, non videtis. Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis.
Tum ille: Finem, inquit, interrogandi, si videtur, quod quidem ego a principio ita me malle dixeram hoc ipsum providens, dialecticas captiones.Quid est igitur, inquit, quod requiras? Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Iam in altera philosophiae parte. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Hos contra singulos dici est melius. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis.
Iam enim adesse poterit. Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat? Haec dicuntur inconstantissime. Quid, quod res alia tota est? Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;
Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Ut aliquid scire se gaudeant? Duo Reges: constructio interrete. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones.
Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est?
Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Sumenda potius quam expetenda. Minime vero, inquit ille, consentit. Et nemo nimium beatus est; Laboro autem non sine causa;
Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii.
Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum;
Sed nimis multa.
Audeo dicere, inquit.
Audeo dicere, inquit.
Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis.
Sed fortuna fortis;
Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest.
Scaevolam M.
Praeterea et appetendi et refugiendi et omnino rerum gerendarum initia proficiscuntur aut a voluptate aut a dolore.
Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor;
Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta.
Quare ad ea primum, si videtur;Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Sunt autem, qui dicant foedus esse quoddam sapientium, ut ne minus amicos quam se ipsos diligant. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Suo genere perveniant ad extremum;
Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset.
Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem?
Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis.Cum autem ad summum bonum volunt pervenire, transiliunt omnia et duo nobis opera pro uno relinquunt, ut alia sumamus, alia expetamus, potius quam uno fine utrumque concluderent.
Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse est.
Et hanc quidem primam exigam a te operam, ut audias me quae a te dicta sunt refellentem.
Memini vero, inquam;
Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem.
Scrupulum, inquam, abeunti;
Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo.
Erat enim Polemonis.
In eo autem voluptas omnium Latine loquentium more ponitur, cum percipitur ea, quae sensum aliquem moveat, iucunditas.
ALIO MODO.
Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex.Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Quae cum essent dicta, discessimus. Beatum, inquit. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Quo tandem modo? Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum.
Sedulo, inquam, faciam. Audeo dicere, inquit. Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur? Perge porro; Quid de Pythagora? Tu quidem reddes; Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Semper enim ita adsumit aliquid, ut ea, quae prima dederit, non deserat.
Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune.
Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q.
Quis Aristidem non mortuum diligit?
Ubi ut eam caperet aut quando?
Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio.
Effluit igitur voluptas corporis et prima quaeque avolat saepiusque relinquit causam paenitendi quam recordandi.
Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante.
