Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur.
Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit. Polycratem Samium felicem appellabant. Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus. Maximus dolor, inquit, brevis est. Cur deinde Metrodori liberos commendas? Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Earum etiam rerum, quas terra gignit, educatio quaedam et perfectio est non dissimilis animantium. Sed ad illum redeo. Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet.
Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Hoc tu nunc in illo probas. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Quorum sine causa fieri nihil putandum est.
Hoc sic expositum dissimile est superiori. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt? Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur.
Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Quid tanto concursu honestissimorum studiorum, tanto virtutum comitatu, si ea nullam ad aliam rem nisi ad voluptatem conquiruntur? Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere? At hoc in eo M.
Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit. Equidem, sed audistine modo de Carneade? Tamen a proposito, inquam, aberramus. Minime id quidem, inquam, alienum, multumque ad ea, quae quaerimus, explicatio tua ista profecerit. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Sin aliud quid voles, postea. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Dat enim intervalla et relaxat. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers?
Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. At certe gravius. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Minime vero, inquit ille, consentit. Quae cum essent dicta, discessimus.
Nos beatam vitam non depulsione mali, sed adeptione boni iudicemus, nec eam cessando, sive gaudentem, ut Aristippus, sive non dolentem, ut hic, sed agendo aliquid considerandove quaeramus.
Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.
Ex ea quae sint apta, ea bonesta, ea pulchra, ea laudabilia, illa autem superiora naturale nominantur, quae coniuncta cum honestis vitam beatam perficiunt et absolvunt.
Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere?
Num igitur utiliorem tibi hunc Triarium putas esse posse, quam si tua sint Puteolis granaria?
Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt.
Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam;Tum ego: Non mehercule, inquam, soleo temere contra Stoicos, non quo illis admodum assentiar, sed pudore impedior;
Ista ipsa, quae tu breviter: regem, dictatorem, divitem solum esse sapientem, a te quidem apte ac rotunde;
Summus dolor plures dies manere non potest? Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. Duo Reges: constructio interrete. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Dat enim intervalla et relaxat.
Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. Nihil enim hoc differt. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Poterat autem inpune; Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;
Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster?
Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;
Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur.
Quare attende, quaeso.
Quod maxime efficit Theophrasti de beata vita liber, in quo multum admodum fortunae datur.
Stoicos roga.
At negat Epicurus-hoc enim vestrum lumen estquemquam, qui honeste non vivat, iucunde posse vivere.
Idem adhuc;
Fadio Gallo, cuius in testamento scriptum esset se ab eo rogatum ut omnis hereditas ad filiam perveniret.
Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit.
Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam.
Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret.
At certe gravius.
Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt;Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam; Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. At enim hic etiam dolore.
Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo;
Scaevolam M.
Haec quo modo conveniant, non sane intellego.
Si quae forte-possumus.
Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn.
Nihil sane.
Verum hoc loco sumo verbis his eandem certe vim voluptatis Epicurum nosse quam ceteros.
Equidem e Cn.
Mihi enim satis est, ipsis non satis.
Moriatur, inquit.
Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant?
Dici enim nihil potest verius.
Duo enim genera quae erant, fecit tria.
Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest.
Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur.
