Primum divisit ineleganter; Quod vestri non item. Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Nec enim ignoras his istud honestum non summum modo, sed etiam, ut tu vis, solum bonum videri. Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Nam quid possumus facere melius?
Confecta res esset. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere.
Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur.
Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q.
Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri.
Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt.
An hoc usque quaque, aliter in vita?Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Nihil enim hoc differt. Quae contraria sunt his, malane? Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Id quaeris, inquam, in quo, utrum respondero, verses te huc atque illuc necesse est. Si quae forte-possumus.
Theophrastum tamen adhibeamus ad pleraque, dum modo plus in virtute teneamus, quam ille tenuit, firmitatis et roboris.
Hoc unum Aristo tenuit: praeter vitia atque virtutes negavit rem esse ullam aut fugiendam aut expetendam.
An haec ab eo non dicuntur?
Cum praesertim illa perdiscere ludus esset.
Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret.Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Duo Reges: constructio interrete. Sumenda potius quam expetenda. Hic ambiguo ludimur. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Immo alio genere; Egone quaeris, inquit, quid sentiam?
Et quae per vim oblatum stuprum volontaria morte lueret inventa est et qui interficeret filiam, ne stupraretur. Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Praeclare hoc quidem. Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Si quae forte-possumus. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Illa tamen simplicia, vestra versuta. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest;
Si enim ad populum me vocas, eum. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Non est igitur voluptas bonum. Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Falli igitur possumus. Quae duo sunt, unum facit. Tollenda est atque extrahenda radicitus.
Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset.
Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere.
Quid de Platone aut de Democrito loquar?
Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum.
Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere?
Ut pulsi recurrant?
Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate.
Nos commodius agimus.
Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus.Ita multa dicunt, quae vix intellegam. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Ea possunt paria non esse. Quid censes in Latino fore?
Quoniam enim natura suis omnibus expleri partibus vult, hunc statum corporis per se ipsum expetit, qui est maxime e natura, quae tota perturbatur, si aut aegrum corpus est aut dolet aut, caret viribus.
Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam.
Bonum ipsum etiam quid esset, fortasse, si opus fuisset, definisses aut quod esset natura adpetendum aut quod prodesset aut quod iuvaret aut quod liberet modo.
Recte dicis;
Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem.
Avaritiamne minuis?
Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est?Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei publicae nostrae profuit, non odit? Atque ut ceteri dicere existimantur melius quam facere, sic hi mihi videntur facere melius quam dicere. Tum mihi Piso: Quid ergo? Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Illi enim inter se dissentiunt. Erit enim mecum, si tecum erit.
