Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. An nisi populari fama? Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? Si quae forte-possumus. Duo Reges: constructio interrete.
Nam qui sciet ubi quidque positum sit quaque eo veniat, is, etiamsi, quid obrutum erit, poterit eruere semperque esse in disputando suus.
Bonum integritas corporis: misera debilitas.
Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem.
Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens.Summus dolor plures dies manere non potest? Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Restatis igitur vos; In schola desinis. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Tum mihi Piso: Quid ergo?
Bestiarum vero nullum iudicium puto.
Sed nimis multa.
Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit;
Tria genera bonorum;
Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis.
Magna laus.
Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant?Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Bonum incolumis acies: misera caecitas. Ita prorsus, inquam; Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim.
Nihil illinc huc pervenit. Ille incendat? Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. A mene tu? Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo.
Itaque multi, cum in potestate essent hostium aut tyrannorum, multi in custodia, multi in exillo dolorem suum doctrinae studiis levaverunt.
Sed alii dolore moventur, alii cupiditate, iracundia etiam multi effetuntur et, cum in mala scientes inruunt, tum se optime sibi consulere arbitrantur.
In contemplatione et cognitione posita rerum, quae quia deorum erat vitae simillima, sapiente visa est dignissima.
Nam ista vestra: Si gravis, brevis;Hoc vero non videre, maximo argumento esse voluptatem illam, qua sublata neget se intellegere omnino quid sit bonum-eam autem ita persequitur: quae palato percipiatur, quae auribus;
In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum;
Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. Hoc simile tandem est? Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere.
Placet igitur tibi, Cato, cum res sumpseris non concessas, ex illis efficere, quod velis? Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Quid, quod res alia tota est? Sed quid sentiat, non videtis. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero. Vives, inquit Aristo, magnifice atque praeclare, quod erit cumque visum ages, numquam angere, numquam cupies, numquam timebis. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit.
Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est?
Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur.
Quid Zeno?
Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt.
Respondeat totidem verbis.
Non semper, inquam;
Negare non possum.
Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam;
A mene tu?
An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit?
Eam stabilem appellas.
Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta.
Quibusnam praeteritis?
Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere.
Beatum, inquit.
Tanti autem aderant vesicae et torminum morbi, ut nihil ad eorum magnitudinem posset accedere.Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Utilitatis causa amicitia est quaesita. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Si longus, levis dictata sunt. Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est?
Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Quid de Platone aut de Democrito loquar? Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Nunc vero a primo quidem mirabiliter occulta natura est nec perspici nec cognosci potest. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Cur iustitia laudatur? Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur.
Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Restatis igitur vos; Primum quid tu dicis breve? Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur;
Quae contraria sunt his, malane?
Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia.
Tanti autem aderant vesicae et torminum morbi, ut nihil ad eorum magnitudinem posset accedere.
Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria.
