Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Scisse enim te quis coarguere possit? Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Non est igitur voluptas bonum.
Proclivi currit oratio. Cur post Tarentum ad Archytam? Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit tantam illorum utroque in genere dicendi copiam. Sumenda potius quam expetenda.
Duo Reges: constructio interrete. Ad eos igitur converte te, quaeso. Quis Aristidem non mortuum diligit? Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Minime vero, inquit ille, consentit. Sed quae tandem ista ratio est?
Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster?
Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis.
Quae contraria sunt his, malane?
Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt.
Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis.
Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit tantam illorum utroque in genere dicendi copiam.Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata; Bonum incolumis acies: misera caecitas. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Id Sextilius factum negabat.
Tu autem inter haec tantam multitudinem hominum interiectam non vides nec laetantium nec dolentium?
Stoici restant, ei quidem non unam aliquam aut alteram rem a nobis, sed totam ad se nostram philosophiam transtulerunt;
Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene.Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Sint modo partes vitae beatae. Reguli reiciendam; Id quaeris, inquam, in quo, utrum respondero, verses te huc atque illuc necesse est. Sed plane dicit quod intellegit. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Eaedem res maneant alio modo. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Haec dicuntur inconstantissime.
Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Dici enim nihil potest verius. Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Scripta sane et multa et polita, sed nescio quo pacto auctoritatem oratio non habet.
Sed videbimus.
Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -;
Proclivi currit oratio.
Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis.
Quis negat?
Praeterea sublata cognitione et scientia tollitur omnis ratio et vitae degendae et rerum gerendarum.
Scrupulum, inquam, abeunti;
Quae rursus dum sibi evelli ex ordine nolunt, horridiores evadunt, asperiores, duriores et oratione et moribus.Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere.
Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas?
Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis.
An haec ab eo non dicuntur?
Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.Nec tamen ille erat sapiens quis enim hoc aut quando aut ubi aut unde? Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Sed quod proximum fuit non vidit. Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit. Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Gerendus est mos, modo recte sentiat. Vide, ne etiam menses!
Egone quaeris, inquit, quid sentiam?
Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur?Et ille ridens: Age, age, inquit,-satis enim scite me nostri sermonis principium esse voluisti-exponamus adolescenti,. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Age, inquies, ista parva sunt. Ubi ut eam caperet aut quando?
Quare conare, quaeso.
Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum.
Erat enim Polemonis.
Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat.Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero. Cum autem venissemus in Academiae non sine causa nobilitata spatia, solitudo erat ea, quam volueramus. Sed quae tandem ista ratio est? Nescio quo modo praetervolavit oratio. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit;
Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum?
Consequens enim est et post oritur, ut dixi.
Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda.
Introduci enim virtus nullo modo potest, nisi omnia, quae leget quaeque reiciet, unam referentur ad summam.In motu et in statu corporis nihil inest, quod animadvertendum esse ipsa natura iudicet? Iam in altera philosophiae parte. Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est. Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Tum mihi Piso: Quid ergo? Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Sed ad illum redeo.
