Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nos commodius agimus. Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Duo Reges: constructio interrete. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus.
Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Sed ad bona praeterita redeamus. Verum hoc loco sumo verbis his eandem certe vim voluptatis Epicurum nosse quam ceteros. Venit ad extremum; Sint modo partes vitae beatae. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant.
Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?
Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse?
Itaque ab his ordiamur.
Videsne ut, quibus summa est in voluptate, perspicuum sit quid iis faciendum sit aut non faciendum?
Quid me istud rogas?
Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere.Sit enim idem caecus, debilis. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae.
Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit. Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Itaque contra est, ac dicitis; Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi.
Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis?
Summum a vobis bonum voluptas dicitur.
Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem.
Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum.
Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum.
Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem.
Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;
Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L.
Efficiens dici potest.
Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius.
Qui convenit?
Sed quot homines, tot sententiae;
Quid enim?
Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum.
Perge porro;
Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum.Eadem nunc mea adversum te oratio est. Quis enim redargueret? Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Summus dolor plures dies manere non potest? Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.
Quod idem Peripatetici non tenent, quibus dicendum est, quae et honesta actio sit et sine dolore, eam magis esse expetendam, quam si esset eadem actio cum dolore.
Ut vero conservetur omnis homini erga hominem societas, coniunctio, caritas, et emolumenta et detrimenta, quae felmata et blammata appellant, communia esse voluerunt;
Quis hoc dicit? Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Quare attende, quaeso. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Laboro autem non sine causa; Erit enim mecum, si tecum erit.
Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Bestiarum vero nullum iudicium puto. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Quis enim redargueret? Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers?
Quid ergo dubitamus, quin, si non dolere voluptas sit summa, non esse in voluptate dolor sit maximus?Cum enim fertur quasi torrens oratio, quamvis multa cuiusque modi rapiat, nihil tamen teneas, nihil apprehendas, nusquam orationem rapidam coerceas.
Ut aliquid scire se gaudeant?
Nihil sane.
Et ille ridens: Video, inquit, quid agas;
Moriatur, inquit.
Et quod est munus, quod opus sapientiae?
Nihilo magis.
Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius.
Sed nimis multa.
Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.
Quid iudicant sensus?
Nam ante Aristippus, et ille melius.Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Immo videri fortasse. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Quid sequatur, quid repugnet, vident. Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Cur post Tarentum ad Archytam? Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Polycratem Samium felicem appellabant.
Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit.
Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto.
An eum locum libenter invisit, ubi Demosthenes et Aeschines inter se decertare soliti sunt?
Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum?
Qua tu etiam inprudens utebare non numquam.Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Id quaeris, inquam, in quo, utrum respondero, verses te huc atque illuc necesse est. Et quod est munus, quod opus sapientiae?
Quid autem dici poterit, si turpitudinem non ipsam per se fugiendam esse statuemus, quo minus homines tenebras et solitudinem nacti nullo dedecore se abstineant, nisi eos per se foeditate sua turpitudo ipsa deterreat?Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Ac ne plura complectar-sunt enim innumerabilia-, bene laudata virtus voluptatis aditus intercludat necesse est. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Quod vestri non item. Haec dicuntur inconstantissime.
