Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae duo sunt, unum facit. Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum? Immo alio genere; Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia. Hos contra singulos dici est melius. Quibusnam praeteritis? Ut id aliis narrare gestiant?
Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Ut aliquid scire se gaudeant? Ut id aliis narrare gestiant? Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia;
Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Duo Reges: constructio interrete. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Tollenda est atque extrahenda radicitus. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Et hercule-fatendum est enim, quod sentio -mirabilis est apud illos contextus rerum. Non autem hoc: igitur ne illud quidem.
Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus.
Est, ut dicis, inquit;
Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest.
Consequens enim est et post oritur, ut dixi.
Ad quorum et cognitionem et usum iam corroborati natura ipsa praeeunte deducimur.
Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur.Summum autem bonum si ignoretur, vivendi rationem ignorari necesse est, ex quo tantus error consequitur, ut quem in portum se recipiant scire non possint.
Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens.
Praeterea et appetendi et refugiendi et omnino rerum gerendarum initia proficiscuntur aut a voluptate aut a dolore.
Quae cum dixisset, finem ille.
Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est?
Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit?
Perge porro;
Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc?
Quae sequuntur igitur?
Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur.
Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat?
Id est enim, de quo quaerimus.
Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D.
Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint.
Quid, si etiam bestiae multa faciunt duce sua quaeque natura partim indulgenter vel cum labore, ut in gignendo, in educando, perfacile appareat aliud quiddam iis propositum, non voluptatem?Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Primum divisit ineleganter; Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum;
Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Quid, quod res alia tota est? Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Satis est ad hoc responsum. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus.
Nam haec ipsa mihi erunt in promptu, quae modo audivi, nec ante aggrediar, quam te ab istis, quos dicis, instructum videro.
Vadem te ad mortem tyranno dabis pro amico, ut Pythagoreus ille Siculo fecit tyranno?
Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum.
Praeteritis, inquit, gaudeo. Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Sit sane ista voluptas. Ita credo. His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Negare non possum. Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Restincta enim sitis stabilitatem voluptatis habet, inquit, illa autem voluptas ipsius restinctionis in motu est. Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur.
Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. An haec ab eo non dicuntur? Nihil sane. Cur post Tarentum ad Archytam? Avaritiamne minuis? Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. Sic igitur in homine perfectio ista in eo potissimum, quod est optimum, id est in virtute, laudatur. Quae duo sunt, unum facit. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse;
An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Ergo, inquit, tibi Q. Cave putes quicquam esse verius. Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono. Ratio quidem vestra sic cogit.
Sed tu, ut dignum est tua erga me et philosophiam voluntate ab adolescentulo suscepta, fac ut Metrodori tueare liberos.
Easdemne res?
Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior;
Quid de Pythagora?
De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari.
Quid iudicant sensus?
Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet.
Ergo, inquit, tibi Q.
Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis;
Haeret in salebra.
Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri.Minime vero istorum quidem, inquit. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Iam in altera philosophiae parte. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet.
Stoici scilicet.
Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere.
Ita credo.
Hi curatione adhibita levantur in dies, valet alter plus cotidie, alter videt.
Audeo dicere, inquit.
Aufidio, praetorio, erudito homine, oculis capto, saepe audiebam, cum se lucis magis quam utilitatis desiderio moveri diceret.
Quo tandem modo?
Sint modo partes vitae beatae.
At certe gravius.
Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit;
