Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nihil enim hoc differt. Nihil enim hoc differt. Duo Reges: constructio interrete. Quis Aristidem non mortuum diligit?
Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Sed nimis multa. Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Quid iudicant sensus? Quo modo autem philosophus loquitur?
Quoniamque in iis rebus, quae neque in virtutibus sunt neque in vitiis, est tamen quiddam, quod usui possit esse, tollendum id non est.
A mene tu?
Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M.
Si longus, levis.
Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt.
Sullae consulatum?
Non enim in selectione virtus ponenda erat, ut id ipsum, quod erat bonorum ultimum, aliud aliquid adquireret.
Memini me adesse P.
Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere.
Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas.
Sunt autem, qui dicant foedus esse quoddam sapientium, ut ne minus amicos quam se ipsos diligant.
Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem?Quid vero? Sint modo partes vitae beatae. Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri.
Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. At, si voluptas esset bonum, desideraret. Videsne, ut haec concinant? Quae autem natura suae primae institutionis oblita est?
Sin autem voluptatem putat adiungendam eam, quae sit in motu-sic enim appellat hanc dulcem: in motu, illam nihil dolentis in stabilitate-, quid tendit?
Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest.
Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis;
Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus.
Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere?
Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris.
Quid ad utilitatem tantae pecuniae?
Quorum sine causa fieri nihil putandum est.
Et homini, qui ceteris animantibus plurimum praestat, praecipue a natura nihil datum esse dicemus?
Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.
Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.
Itaque contra est, ac dicitis;Tollenda est atque extrahenda radicitus. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides.
Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus.
ALIO MODO.
De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur.
An eiusdem modi?
Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere?
Quid ergo?
Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo.
Nec vero potest quisquam de bonis et malis vere iudicare nisi omni cognita ratione naturae et vitae etiam deorum, et utrum conveniat necne natura hominis cum universa.Erit enim mecum, si tecum erit. Restinguet citius, si ardentem acceperit. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Id et fieri posse et saepe esse factum et ad voluptates percipiendas maxime pertinere. Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando;
Tanta vis admonitionis inest in locis; Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit;
A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. At, si voluptas esset bonum, desideraret. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est.
An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates?
Somnum denique nobis, nisi requietem corporibus et is medicinam quandam laboris afferret, contra naturam putaremus datum;
Negat enim summo bono afferre incrementum diem.
Summus dolor plures dies manere non potest?
Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii.Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Memini me adesse P. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Qualem igitur hominem natura inchoavit? Tu autem, si tibi illa probabantur, cur non propriis verbis ea tenebas?
Huic verbo omnes, qui ubique sunt, qui Latine sciunt, duas res subiciunt, laetitiam in animo, commotionem suavem iucunditatis in corpore.
In sapientem solum cadit, isque finis bonorum, ut ab ipsis Stoicis scriptum videmus, a Xenocrate atque ab Aristotele constitutus est.
