Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Nihil opus est exemplis hoc facere longius.
Videsne, ut haec concinant?
Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est?
Nihil illinc huc pervenit.
Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius.
Audeo dicere, inquit.
Nam ista vestra: Si gravis, brevis;
Si quae forte-possumus.
Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas?Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit.
Non autem hoc: igitur ne illud quidem.
At vero illa perfecta atque plena eorum, qui cum de hominis summo bono quaererent, nullam in eo neque animi neque corporis partem vacuam tutela reliquerunt.
Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant?
Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse?
At, si voluptas esset bonum, desideraret.Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Duo Reges: constructio interrete. Sed fac ista esse non inportuna; Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Res enim concurrent contrariae. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.
Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Quod non subducta utilitatis ratione effici solet, sed ipsum a se oritur et sua sponte nascitur. Quod vestri non item.
Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Quo tandem modo? Quid de Pythagora?
Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia.
Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis.
Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur.
Quare, quoniam de primis naturae commodis satis dietum est nunc de maioribus consequentibusque videamus.At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Quis istud possit, inquit, negare? Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi.
Nec vero ut voluptatem expetat, natura movet infantem, sed tantum ut se ipse diligat, ut integrum se salvumque velit.
Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata.
Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.
Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L.
Apparet statim, quae sint officia, quae actiones.Quam si explicavisset, non tam haesitaret. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Mihi enim satis est, ipsis non satis. Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur; Quare attende, quaeso. Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Quonam, inquit, modo? Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur.
Ita prorsus, inquam;
Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum;
Quid ergo?
Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere.Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Quod cum dixissent, ille contra.
Alia quaedam dicent, credo, magna antiquorum esse peccata, quae ille veri investigandi cupidus nullo modo ferre potuerit.
Quid ergo dubitamus, quin, si non dolere voluptas sit summa, non esse in voluptate dolor sit maximus?
Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. An tu me de L. Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum. Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Quorum altera prosunt, nocent altera. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Sedulo, inquam, faciam.
Bonum valitudo: miser morbus. Quid sequatur, quid repugnet, vident. Sed nimis multa. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem. Efficiens dici potest. Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam.
Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Deinceps videndum est, quoniam satis apertum est sibi quemque natura esse carum, quae sit hominis natura. Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem.
Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat.
