Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Quo igitur, inquit, modo? Putabam equidem satis, inquit, me dixisse. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Bestiarum vero nullum iudicium puto. Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris?
At enim hic etiam dolore. Eaedem res maneant alio modo. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Certe non potest. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Illo enim addito iuste fit recte factum, per se autem hoc ipsum reddere in officio ponitur. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Quid ergo? Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim.
Omnes, qui non sint sapientes, aeque miseros esse, sapientes omnes summe beatos, recte facta omnia aequalia, omnia peccata paria;
Quid me istud rogas?
Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum.
Paria sunt igitur.
Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt.
Stoicos roga.
Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum.
Scaevolam M.
Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?
Praeclare hoc quidem.
Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia.Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Si longus, levis. Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Beatus sibi videtur esse moriens. Nam neque virtute retinetur ille in vita, nec iis, qui sine virtute sunt, mors est oppetenda. Utilitatis causa amicitia est quaesita. Illi enim inter se dissentiunt. Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Graece donan, Latine voluptatem vocant. Erat enim Polemonis.
Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Conferam avum tuum Drusum cum C. Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius.
Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat? Verum hoc idem saepe faciamus. Quis contra in illa aetate pudorem, constantiam, etiamsi sua nihil intersit, non tamen diligat? Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Mihi enim satis est, ipsis non satis. At, si voluptas esset bonum, desideraret. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae?
Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Immo alio genere; Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Non semper, inquam;
Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit?
Hoc est non dividere, sed frangere.
Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis.
Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus.
Addebat etiam se in legem Voconiam iuratum contra eam facere non audere, nisi aliter amicis videretur.Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. At hoc in eo M. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Et nemo nimium beatus est; Gerendus est mos, modo recte sentiat. Is es profecto tu.
Cum autem hominem in eo genere posuisset, ut ei tribueret animi excellentiam, summum bonum id constituit, non ut excelleret animus, sed ut nihil esse praeter animum videretur.
Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur?
Iam autem Callipho aut Diodorus quo modo poterunt tibi istud concedere, qui ad honestatem aliud adiungant, quod ex eodem genere non sit?
Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia.
Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas?
Age sane, inquam.
Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest.
Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet;Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Num igitur dubium est, quin, si in re ipsa nihil peccatur a superioribus, verbis illi commodius utantur? Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas.
Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Quis Aristidem non mortuum diligit? Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio.
Et tamen quid attinet luxuriosis ullam exceptionem dari aut fingere aliquos, qui, cum luxuriose viverent, a summo philosopho non reprehenderentur eo nomine dumtaxat, cetera caverent?Consequens enim est et post oritur, ut dixi. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit;
Comprehensum, quod cognitum non habet?
Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim.
Quae dici eadem de ceteris virtutibus possunt, quarum omnium fundamenta vos in voluptate tamquam in aqua ponitis.
Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum?
Respondeat totidem verbis.
Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius.
Quonam modo?
Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest.
Certe non potest.
Et quod est munus, quod opus sapientiae?
Sedulo, inquam, faciam.
Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae.
Quare conare, quaeso.
Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest.
Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis.
Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum;
Quare conare, quaeso.
Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos.
Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune.
Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam.
