Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Dicimus aliquem hilare vivere; Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum. Ergo, inquit, tibi Q. Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Duo Reges: constructio interrete. Quod quidem nobis non saepe contingit.
Quare attende, quaeso. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Laboro autem non sine causa; Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest.
Illa autem, morbum, egestatem, dolorem, non appello m a l a, sed, si libet, r e i e c t a n e a.Hic ambiguo ludimur. Quae cum essent dicta, discessimus. Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? Sint ista Graecorum; Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? Addebat etiam se in legem Voconiam iuratum contra eam facere non audere, nisi aliter amicis videretur. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Semper enim ita adsumit aliquid, ut ea, quae prima dederit, non deserat.
Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.
At tu eadem ista dic in iudicio aut, si coronam times, dic in senatu.
Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit?
Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec.Nam de isto magna dissensio est. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Cyrenaici quidem non recusant; Dicam, inquam, et quidem discendi causa magis, quam quo te aut Epicurum reprehensum velim.
Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Non est igitur summum malum dolor. Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit?
Quis istud possit, inquit, negare?
Negat enim summo bono afferre incrementum diem.
Eam stabilem appellas.
An me, inquis, tam amentem putas, ut apud imperitos isto modo loquar?
Eam stabilem appellas.
Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus;
Quae sequuntur igitur?
Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur.
Pollicetur certe.
Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas.
Tenent mordicus.
Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii.
Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare.
An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia?
Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur?
Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia;
Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio?
Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi.
Sint ista Graecorum;
Hoc tu nunc in illo probas.
Disserendi artem nullam habuit.
Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet.
At enim sequor utilitatem.
Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit.
Beatum, inquit.
Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.Honestum igitur id intellegimus, quod tale est, ut detracta omni utilitate sine ullis praemiis fructibusve per se ipsum possit iure laudari.
Alia quaedam dicent, credo, magna antiquorum esse peccata, quae ille veri investigandi cupidus nullo modo ferre potuerit.
Est autem eius generis actio quoque quaedam, et quidem talis, ut ratio postulet agere aliquid et facere eorum.
Quid de Platone aut de Democrito loquar?
Hoc mihi cum tuo fratre convenit.
Itaque non discedit ab eorum curatione, quibus praeposita vitam omnem debet gubernare, ut mirari satis istorum inconstantiam non possim.
Cur iustitia laudatur?
Sit enim idem caecus, debilis.Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Illa tamen simplicia, vestra versuta.
Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi.Si una virtus, unum istud, quod honestum appellas, rectum, laudabile, decorumerit enim notius quale sit pluribus notatum vocabulis idem declarantibus-, id ergo, inquam, si solum est bonum, quid habebis praeterea, quod sequare?
Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.
Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Non potes, nisi retexueris illa. Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Simus igitur contenti his. Ita multa dicunt, quae vix intellegam. Rem unam praeclarissimam omnium maximeque laudandam, penitus viderent, quonam gaudio complerentur, cum tantopere eius adumbrata opinione laetentur? Memini me adesse P. An nisi populari fama? Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Placet igitur tibi, Cato, cum res sumpseris non concessas, ex illis efficere, quod velis?
Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Oratio me istius philosophi non offendit; Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Nunc agendum est subtilius. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Sedulo, inquam, faciam. Sed ad bona praeterita redeamus.
Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Res enim concurrent contrariae. Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum.
Age sane, inquam. Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum? Etiam beatissimum? Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Hoc non est positum in nostra actione. Quid iudicant sensus? Polycratem Samium felicem appellabant. Nihil opus est exemplis hoc facere longius.
