Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata. Duo Reges: constructio interrete.
Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Inquit, dasne adolescenti veniam?
Peccata paria.
Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius.
ALIO MODO.
Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria.
Quibusnam praeteritis?
Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata.
Sedulo, inquam, faciam.
Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus?Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Quis est autem dignus nomine hominis, qui unum diem totum velit esse in genere isto voluptatis? Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Memini vero, inquam; Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Nihil illinc huc pervenit. Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono.
Nec enim ille respirat, ante quam emersit, et catuli aeque caeci, prius quam dispexerunt, ac si ita futuri semper essent.
Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit.
Bonum incolumis acies: misera caecitas.Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Falli igitur possumus. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Istic sum, inquit. Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit.
Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Quis est tam dissimile homini. Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.
Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere.
Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti.
Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus;
Qui si ea, quae dicit, ita sentiret, ut verba significant, quid inter eum et vel Pyrrhonem vel Aristonem interesset?
Quid est enim aliud esse versutum?
Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest.
Rationis enim perfectio est virtus;
Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat;
Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria.
Nihil ad rem! Ne sit sane;Utram tandem linguam nescio? Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? An hoc usque quaque, aliter in vita? Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit tantam illorum utroque in genere dicendi copiam. Non igitur bene. At iam decimum annum in spelunca iacet. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti.
Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. At, si voluptas esset bonum, desideraret. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur.
Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat.
Est autem situm in nobis ut et adversa quasi perpetua oblivione obruamus et secunda iucunde ac suaviter meminerimus.
His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent.
Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo.Quod et posse fieri intellegimus et saepe etiam videmus, et perspicuum est nihil ad iucunde vivendum reperiri posse, quod coniunctione tali sit aptius.
Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis.
Quod totum contra est.
Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur.
Quo tandem modo?
At hoc in eo M.
Hunc vos beatum;
Ne discipulum abducam, times.
Avaritiamne minuis?
Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur.
Sed nimis multa.
Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte.Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest.
Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Quae sequuntur igitur? Velut ego nunc moveor. Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Is es profecto tu. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri.
Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest;
Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere.
Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum.
Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret.
