Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Dat enim intervalla et relaxat. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Paria sunt igitur. Duo Reges: constructio interrete. Pungunt quasi aculeis interrogatiunculis angustis, quibus etiam qui assentiuntur nihil commutantur animo et idem abeunt, qui venerant. Iam enim adesse poterit. Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Cur id non ita fit? Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?
Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit.
Ita relinquitur sola haec disciplina digna studiosis ingenuarum artium, digna eruditis, digna claris viris, digna principibus, digna regibus.
Et nemo nimium beatus est; Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi.
Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur.
Non laboro, inquit, de nomine.
Amicitiae vero locus ubi esse potest aut quis amicus esse cuiquam, quem non ipsum amet propter ipsum?
Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus?
Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest.
Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem.Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Nam ista vestra:
Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Sed quid sentiat, non videtis. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit;
Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat?
An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit?Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur; Illi enim inter se dissentiunt. Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum. Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum.
Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Age, inquies, ista parva sunt. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum;
Magna laus.
Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim.
Istic sum, inquit.
Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum.
Certe non potest.
Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt.
Quis negat?
Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus.
Equidem e Cn.
Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere.
Istic sum, inquit.
Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus;
Quis hoc dicit?
Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio.
Poterat autem inpune;
Quid igitur, inquit, eos responsuros putas?
Nihil sane.
Et summatim quidem haec erant de corpore animoque dicenda, quibus quasi informatum est quid hominis natura postulet.
Quo tandem modo?
Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse?
Ita miser sit aliquando necesse est is, quem vos beatum semper vultis esse, nec vero id, dum omnia ad voluptatem doloremque referetis, efficietis umquam.Hoc tu nunc in illo probas. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Et nemo nimium beatus est; Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum.
Quod nisi ita efficitur, quae Theophrastus de fortuna, de dolore, de cruciatu corporis dixit, cum quibus coniungi vitam beatam nullo modo posse putavit, vereor, ne vera sint.
Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora.
Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur;
Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus.
Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus.Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Est, ut dicis, inquit; Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum.
Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? De quibus etsi a Chrysippo maxime est elaboratum, tamen a Zenone minus multo quam ab antiquis; Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. Bonum incolumis acies: misera caecitas. Itaque quantum adiit periculum! ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem. Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Cui Tubuli nomen odio non est?
Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;
Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum.
Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam.Quos qui tollunt et nihil posse percipi dicunt, ii remotis sensibus ne id ipsum quidem expedire possunt, quod disserunt.
Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum.
Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Quare attende, quaeso. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Fortes viri voluptatumne calculis subductis proelium ineunt, sanguinem pro patria profundunt, an quodam animi ardore atque impetu concitati?
