Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Beatum, inquit. Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis; Nunc de hominis summo bono quaeritur; Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Et nemo nimium beatus est; Duo Reges: constructio interrete. At hoc in eo M. Urgent tamen et nihil remittunt. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus.
Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Et ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina. Manebit ergo amicitia tam diu, quam diu sequetur utilitas, et, si utilitas amicitiam constituet, tollet eadem. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas;
Completur enim et ex eo genere vitae, quod virtute fruitur, et ex iis rebus, quae sunt secundum naturam neque sunt in nostra potestate.
Si ad corpus pertinentibus, rationes tuas te video compensare cum istis doloribus, non memoriam corpore perceptarum voluptatum;
Comprehensum, quod cognitum non habet?
Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.
Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus;
Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest.Conveniret, pluribus praeterea conscripsisset qui esset optimus rei publicae status, hoc amplius Theophrastus: quae essent in re publica rerum inclinationes et momenta temporum, quibus esset moderandum, utcumque res postularet.
Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit?
Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Ergo, inquit, tibi Q.
Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur.
Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris?
Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem.
Itaque fecimus.
Omnium enim rerum principia parva sunt, sed suis progressionibus usa augentur nec sine causa;
Beatum, inquit.
Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset.
Quonam, inquit, modo?
An hoc usque quaque, aliter in vita?
Hunc vos beatum;
Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere.Si quae forte-possumus. Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Summus dolor plures dies manere non potest? Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.
Qui mos cum a posterioribus non esset retentus, Arcesilas eum revocavit instituitque ut ii, qui se audire vellent, non de se quaererent, sed ipsi dicerent, quid sentirent;
Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint.
Ut aliquid scire se gaudeant? Ita prorsus, inquam; Nam si quae sunt aliae, falsum est omnis animi voluptates esse e corporis societate. Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare.
Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam.
In omni enim arte vel studio vel quavis scientia vel in ipsa virtute optimum quidque rarissimum est.
Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim.
Nam quid possumus facere melius?
Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur.Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Sed haec omittamus;
Mihi enim satis est, ipsis non satis. Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. Ego vero isti, inquam, permitto. Ita multa dicunt, quae vix intellegam. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere.
Praeteritis, inquit, gaudeo.
Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur.
Tenent mordicus.
Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit;
Quid iudicant sensus?
Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi;
Quid enim?
Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere?Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Nihil ad rem! Ne sit sane; An eiusdem modi? Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Graece donan, Latine voluptatem vocant. Torquatus, is qui consul cum Cn. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere.
Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego;
Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt;
Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium.
Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam.
Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis;
Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus.Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Equidem, sed audistine modo de Carneade? Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Hunc vos beatum;
Age, inquies, ista parva sunt. Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore;
