Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Quam si explicavisset, non tam haesitaret. Nec vero hoc oratione solum, sed multo magis vita et factis et moribus comprobavit. Duo Reges: constructio interrete. Quam si explicavisset, non tam haesitaret.
Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Age, inquies, ista parva sunt. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Simus igitur contenti his. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Quod cum dixissent, ille contra.
At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Quorum altera prosunt, nocent altera. Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis.
Eam stabilem appellas.
Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum.
Idemne, quod iucunde?
Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc?
Quo tandem modo?
Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur.
Nihil sane.
Quo invento omnis ab eo quasi capite de summo bono et malo disputatio ducitur.
Nescio quo modo praetervolavit oratio.
Urgent tamen et nihil remittunt.
Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt.
Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio.
Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare?
Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis.
Immo sit sane nihil melius, inquam-nondum enim id quaero-, num propterea idem voluptas est, quod, ut ita dicam, indolentia?
Tu quidem reddes;
Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere.
Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus.Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. An eiusdem modi? Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Res tota, Torquate, non doctorum hominum, velle post mortem epulis celebrari memoriam sui nominis. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Non semper, inquam;
Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt.
Cur haec eadem Democritus?
Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti?
Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est?Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. An, partus ancillae sitne in fructu habendus, disseretur inter principes civitatis, P. Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser. Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur.
Istud quidem, inquam, optime dicis, sed quaero nonne tibi faciendum idem sit nihil dicenti bonum, quod non rectum honestumque sit, reliquarum rerum discrimen omne tollenti.
Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit.
Completur enim et ex eo genere vitae, quod virtute fruitur, et ex iis rebus, quae sunt secundum naturam neque sunt in nostra potestate.
Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem.
Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Suo genere perveniant ad extremum; Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Sed tamen intellego quid velit. At multis malis affectus.
Vide, ne magis, inquam, tuum fuerit, cum re idem tibi, quod mihi, videretur, non nova te rebus nomina inponere.Facillimum id quidem est, inquam. Praeclarae mortes sunt imperatoriae; Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Si longus, levis;
Habes undique expletam et perfectam, Torquate, formam honestatis, quae tota quattuor his virtutibus, quae a te quoque commemoratae sunt, continetur.Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Facillimum id quidem est, inquam. Qui autem voluptate vitam effici beatam putabit, qui sibi is conveniet, si negabit voluptatem crescere longinquitate? Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Si longus, levis. An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Equidem e Cn. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam.
Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt.
Ac ne plura complectar-sunt enim innumerabilia-, bene laudata virtus voluptatis aditus intercludat necesse est.
Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi.
Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur;
Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari.Ratio quidem vestra sic cogit. Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum? Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Nescio quo modo praetervolavit oratio. At, si voluptas esset bonum, desideraret. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Ut pulsi recurrant?
Recte, inquit, intellegis.
Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere?
Magna laus.
Confecta res esset.
Confecta res esset.
Aufert enim sensus actionemque tollit omnem.Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Praeclare hoc quidem. Nos commodius agimus. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest.
