Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo. Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Duo Reges: constructio interrete. Numquam facies. Quod totum contra est.
Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Magna laus. Sed quae tandem ista ratio est? Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus.
Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Iam illud quale tandem est, bona praeterita non effluere sapienti, mala meminisse non oportere? Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus. Tu autem inter haec tantam multitudinem hominum interiectam non vides nec laetantium nec dolentium? Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?
Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat;
Poterat autem inpune;
Cave putes quicquam esse verius.
Qui convenit?
Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum.
At certe gravius.
Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum.Minime vero istorum quidem, inquit. Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu. Qualem igitur hominem natura inchoavit? Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Sedulo, inquam, faciam. Non laboro, inquit, de nomine. Quo igitur, inquit, modo? Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus.
Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio.
Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia.
Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris.
Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum;Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Quo tandem modo?
Praeclare hoc quidem.
Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem.
Negare non possum.
Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto.
Sed fortuna fortis;
Quae dici eadem de ceteris virtutibus possunt, quarum omnium fundamenta vos in voluptate tamquam in aqua ponitis.
Sed nimis multa.
Non est igitur voluptas bonum.
Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat.
Minime vero istorum quidem, inquit.
Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse;
Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse?
Sed plane dicit quod intellegit.
Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex.
Stoicos roga.
Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.
Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum.Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio.
Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest.
Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Tollenda est atque extrahenda radicitus. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes oportere? Sed nimis multa.
Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Quod equidem non reprehendo; Nonne odio multos dignos putamus, qui quodam motu aut statu videntur naturae legem et modum contempsisse? Sumenda potius quam expetenda. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Nam ista vestra: Si gravis, brevis;
Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant. Igitur ne dolorem quidem. Negare non possum. Dicimus aliquem hilare vivere; Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Beatus sibi videtur esse moriens. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad beate vero satis. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet.
Audi, ne longe abeam, moriens quid dicat Epicurus, ut intellegas facta eius cum dictis discrepare: Epicurus Hermarcho salutem.
Quantam rem agas, ut Circeis qui habitet totum hunc mundum suum municipium esse existimet?
Sin autem summa voluptas est, ut Epicuro placet, nihil dolere, primum tibi recte, Chrysippe, concessum est nihil desiderare manum, cum ita esset affecta, secundum non recte, si voluptas esset bonum, fuisse desideraturam.
Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas?
Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet.
Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere.
Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M.An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo. Quae sequuntur igitur? Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt?
Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est. Audeo dicere, inquit. Idemne, quod iucunde?
