Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Duo Reges: constructio interrete. Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur?
Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum.
Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt.
Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae.
Negat enim summo bono afferre incrementum diem.Esse enim, nisi eris, non potes. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Ut pulsi recurrant?
Quid de Platone aut de Democrito loquar? Illa tamen simplicia, vestra versuta. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Gerendus est mos, modo recte sentiat. Dat enim intervalla et relaxat. Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. Ergo, inquit, tibi Q. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur;
Audeo dicere, inquit.
Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera.
Quo modo?
Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii.
Sed nimis multa.
Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius.
Equidem e Cn.
Hoc est vim afferre, Torquate, sensibus, extorquere ex animis cognitiones verborum, quibus inbuti sumus.
Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur?
Hoc loco tenere se Triarius non potuit.
Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;
Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri.
Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter.
Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor.Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit. Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt? Erit enim mecum, si tecum erit. Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi.
Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia?
Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant.
Tollenda est atque extrahenda radicitus.
Quid censes in Latino fore?Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine; Quippe: habes enim a rhetoribus; Minime vero istorum quidem, inquit. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Quis hoc dicit?
Cui vero in voluptate summum bonum est, huic omnia sensu, non ratione sunt iudicanda, eaque dicenda optima, quae sint suavissima.
Nam qui valitudinem aestimatione aliqua dignam iudicamus neque eam tamen in bonis ponimus, idem censemus nullam esse tantam aestimationem, ut ea virtuti anteponatur.
Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur.
Aperiendum est igitur, quid sit voluptas;
Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus?
Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur?
Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis;
Numquam audivi in Epicuri schola Lycurgum, Solonem, Miltiadem, Themistoclem, Epaminondam nominari, qui in ore sunt ceterorum omnium philosophorum.
Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum;Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare?
Effluit igitur voluptas corporis et prima quaeque avolat saepiusque relinquit causam paenitendi quam recordandi.
Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Qui est in parvis malis. Non laboro, inquit, de nomine.
Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit; Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Oratio me istius philosophi non offendit; Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.
At multis se probavit. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Illi enim inter se dissentiunt.
Nam quicquid quaeritur, id habet aut generis ipsius sine personis temporibusque aut his adiunctis facti aut iuris aut nominis controversiam.
Deinde concludebas summum malum esse dolorem, summum bonum voluptatem! Lucius Thorius Balbus fuit, Lanuvinus, quem meminisse tu non potes.
Quid me istud rogas? Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum. Et nemo nimium beatus est; Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae;
Pollicetur certe.
Cur deinde Metrodori liberos commendas?
Non semper, inquam;
Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum.
Sed nimis multa.
Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset.
Sed videbimus.
Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus;Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. Inde igitur, inquit, ordiendum est. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus.
