Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret.
Non igitur bene.
Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum.
Hunc vos beatum;
Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere.
Memini vero, inquam;
Non est igitur voluptas bonum.Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. Idem adhuc; Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Cur, nisi quod turpis oratio est?
Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Nam de isto magna dissensio est.
Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse;
Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur.
Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter.
Laboro autem non sine causa;
Nec enim haec movere potest appetitum animi, nec ullum habet ictum, quo pellat animum, status hic non dolendi, itaque in hoc eodem peccat Hieronymus.Et quidem, inquit, vehementer errat; Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Duo Reges: constructio interrete.
Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt;
Est autem officium, quod ita factum est, ut eius facti probabilis ratio reddi possit.
Itaque fecimus.
Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.Est enim aliquid in his rebus probabile, et quidem ita, ut eius ratio reddi possit, ergo ut etiam probabiliter acti ratio reddi possit.
An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia?
Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint.Et hi quidem ita non sola virtute finem bonorum contineri putant, ut rebus tamen omnibus virtutem anteponant; Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Summus dolor plures dies manere non potest? Hoc non est positum in nostra actione. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Quae duo sunt, unum facit.
Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Non autem hoc: igitur ne illud quidem.
Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis?
Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit.
Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur.
An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere?In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Quid, de quo nulla dissensio est? Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Sed ego in hoc resisto; Poterat autem inpune; Negare non possum. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi?
Nihil enim hoc differt. Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Inde igitur, inquit, ordiendum est. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.
Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret? Quo modo autem philosophus loquitur? Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Hic nihil fuit, quod quaereremus. Itaque quantum adiit periculum! ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem. De quibus cupio scire quid sentias.
Certe non potest.
Quid ad utilitatem tantae pecuniae?
At vero illa, quae Peripatetici, quae Stoici dicunt, semper tibi in ore sunt in iudiciis, in senatu.
Negat esse eam, inquit, propter se expetendam.Quamquam scripsit artem rhetoricam Cleanthes, Chrysippus etiam, sed sic, ut, si quis obmutescere concupierit, nihil aliud legere debeat.
Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto.
Beatum, inquit.
Equidem soleo etiam quod uno Graeci, si aliter non possum, idem pluribus verbis exponere.
Quo modo?
Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis?
Hic ambiguo ludimur.
Dici enim nihil potest verius.Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Non est igitur summum malum dolor. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria.
