Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Istic sum, inquit. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Itaque e contrario moderati aequabilesque habitus, affectiones ususque corporis apti esse ad naturam videntur. Tanta vis admonitionis inest in locis; Duo Reges: constructio interrete. Si enim ad populum me vocas, eum. Quis hoc dicit? Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus.
Vos ex his tam dissimilibus rebus non modo nomen unum -nam id facilius paterer-, sed etiam rem unam ex duabus facere conamini, quod fieri nullo modo potest.
Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus.
Omnium enim rerum principia parva sunt, sed suis progressionibus usa augentur nec sine causa;Tu quidem reddes; Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Paria sunt igitur. Et quod est munus, quod opus sapientiae?
Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur.
Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris?
Effluit igitur voluptas corporis et prima quaeque avolat saepiusque relinquit causam paenitendi quam recordandi.
Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter.
Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest.
Et hanc quidem primam exigam a te operam, ut audias me quae a te dicta sunt refellentem.
Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere.Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico? Sed ad bona praeterita redeamus. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Sed haec in pueris; Quis est tam dissimile homini. Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Eam tum adesse, cum dolor omnis absit;
Multosque etiam dolores curationis causa perferant, ut, si ipse usus membrorum non modo non maior, verum etiam minor futurus sit, eorum tamen species ad naturam revertatur?
Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret.
Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus.
Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus.Nec enim absolvi beata vita sapientis neque ad exitum perduci poterit, si prima quaeque bene ab eo consulta atque facta ipsius oblivione obruentur.
Cur, nisi quod turpis oratio est?
Ubi ut eam caperet aut quando? Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere. Quae est igitur causa istarum angustiarum? Comprehensum, quod cognitum non habet? Summus dolor plures dies manere non potest? Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Quae contraria sunt his, malane? Quid adiuvas?
An haec ab eo non dicuntur? In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Bonum valitudo: miser morbus. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Istic sum, inquit. Est, ut dicis, inquam. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Non est igitur voluptas bonum. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint;
Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt? Num quid tale Democritus? Nihil sane. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Suo enim quisque studio maxime ducitur. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Duo enim genera quae erant, fecit tria.
Summus dolor plures dies manere non potest? Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Aliter autem vobis placet. Hoc tu nunc in illo probas. Frater et T. Simus igitur contenti his. Utilitatis causa amicitia est quaesita. Ita nemo beato beatior.
Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat?
Se omnia, quae secundum naturam sint, b o n a appellare, quae autem contra, m a l a.
Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus?Tollenda est atque extrahenda radicitus. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Proclivi currit oratio. Sed nimis multa. Quibusnam praeteritis? In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est;
An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Comprehensum, quod cognitum non habet? Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus.
Quo tandem modo?
Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius.
Venit ad extremum;
Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem.
Immo videri fortasse.
Equidem, sed audistine modo de Carneade?
Efficiens dici potest.
Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.
Itaque fecimus.
Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest.
Moriatur, inquit.
Quorum sine causa fieri nihil putandum est.
Tu quidem reddes;
Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur.
ALIO MODO.
At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis.
Istic sum, inquit.
Hoc est non dividere, sed frangere.
Tubulo putas dicere?
Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest.Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Quod eo liquidius faciet, si perspexerit rerum inter eas verborumne sit controversia. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Quonam, inquit, modo? Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. Conferam avum tuum Drusum cum C.
