Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Qui est in parvis malis. Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Duo Reges: constructio interrete. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Quaeque de virtutibus dicta sunt, quem ad modum eae semper voluptatibus inhaererent, eadem de amicitia dicenda sunt. Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante.
Ita enim parvae et exiguae sunt istae accessiones bonorum, ut, quem ad modum stellae in radiis solis, sic istae in virtutum splendore ne cernantur quidem.
Quae dici eadem de ceteris virtutibus possunt, quarum omnium fundamenta vos in voluptate tamquam in aqua ponitis.
Reicietur etiam Carneades, nec ulla de summo bono ratio aut voluptatis non dolendive particeps aut honestatis expers probabitur.Nos vero, inquit ille; Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Dici enim nihil potest verius. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur.
Nulla erit controversia. An eiusdem modi? Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro;
Quo modo autem philosophus loquitur? Simus igitur contenti his. Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Tum mihi Piso: Quid ergo? Sed quae tandem ista ratio est? Rationis enim perfectio est virtus; Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur.
Maximeque eos videre possumus res gestas audire et legere velle, qui a spe gerendi absunt confecti senectute.
Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt.Sed lustremus animo non has maximas artis, quibus qui carebant inertes a maioribus nominabantur, sed quaero num existimes, non dico Homerum, Archilochum, Pindarum, sed Phidian, Polyclitum, Zeuxim ad voluptatem artes suas direxisse.
Itaque ab his ordiamur.
Optime, inquam.
Nam quid possumus facere melius?
Quo tandem modo?
Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta.
Haeret in salebra.
Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur.
Ut pulsi recurrant?
At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia?
Tria genera bonorum;
Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus.
Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere.
Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali.
Quis Aristidem non mortuum diligit?
Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -;
Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt.
Hoc est non dividere, sed frangere.Quare conare, quaeso. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Si quae forte-possumus. Sullae consulatum?
Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur.
Videsne, ut haec concinant?
At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est.Urgent tamen et nihil remittunt. Cur id non ita fit? A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Vide, quaeso, rectumne sit. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Quo tandem modo? Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Conferam avum tuum Drusum cum C.
Quid Zeno? Reguli reiciendam; Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno? Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Cur iustitia laudatur? Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere?
Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Itaque fecimus. Quamquam scripsit artem rhetoricam Cleanthes, Chrysippus etiam, sed sic, ut, si quis obmutescere concupierit, nihil aliud legere debeat. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Frater et T. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Sed tamen intellego quid velit. Quid iudicant sensus?
At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Sumenda potius quam expetenda. Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit.
Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet;
Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum?
Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur.
