Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Et nemo nimium beatus est; Bonum integritas corporis: misera debilitas. Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit? Mihi enim satis est, ipsis non satis. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere.
Tum mihi Piso: Quid ergo? Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse est. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Ratio quidem vestra sic cogit.
Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc.
Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M.
Cur deinde Metrodori liberos commendas?
Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur.Itaque et vivere vitem et mori dicimus arboremque et novellan et vetulam et vigere et senescere.
Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus?
Duo Reges: constructio interrete. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Sed nunc, quod agimus; Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris.
Proclivi currit oratio.
Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur.
Respondeat totidem verbis.
Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas?
Cur iustitia laudatur?
An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia?
Sed haec omittamus;
Equidem, sed audistine modo de Carneade?
Immo alio genere;
Tu autem inter haec tantam multitudinem hominum interiectam non vides nec laetantium nec dolentium?
Quonam, inquit, modo?
Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit;Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Praeteritis, inquit, gaudeo. Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Tu quidem reddes;
Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam.
Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur.
Quo tandem modo?
Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri.
Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius.
Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius.
Non perfecti autem homines et tamen ingeniis excellentibus praediti excitantur saepe gloria, quae habet speciem honestatis et similitudinem.
Illa tamen simplicia, vestra versuta.In omni enim arte vel studio vel quavis scientia vel in ipsa virtute optimum quidque rarissimum est.
Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate.
Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Quaerimus enim finem bonorum. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost;
Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. At certe gravius. -, sed ut hoc iudicaremus, non esse in iis partem maximam positam beate aut secus vivendi. Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno? Sed hoc sane concedamus. Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse?
Quibusnam praeteritis?
Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere.
Num quid tale Democritus?
O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro.
Falli igitur possumus.
Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere?
Avaritiamne minuis?
Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse;
An eiusdem modi?
Tanti autem aderant vesicae et torminum morbi, ut nihil ad eorum magnitudinem posset accedere.
Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat.
Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant.
Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta.
Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit.Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Princeps huius civitatis Phalereus Demetrius cum patria pulsus esset iniuria, ad Ptolomaeum se regem Alexandream contulit. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Polycratem Samium felicem appellabant. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Hunc vos beatum; Sedulo, inquam, faciam. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt.
At eum nihili facit; Quod quidem iam fit etiam in Academia. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Itaque his sapiens semper vacabit.
Quae cum dixissem, Habeo, inquit Torquatus, ad quos ista referam, et, quamquam aliquid ipse poteram, tamen invenire malo paratiores.Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Falli igitur possumus. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Quare ad ea primum, si videtur; Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare.
Quem quidem vos, cum improbis poenam proponitis, inpetibilem facitis, cum sapientem semper boni plus habere vultis, tolerabilem.Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere.
