Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Inde igitur, inquit, ordiendum est. Confecta res esset. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti.
Recte, inquit, intellegis.
Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto.
Idem adhuc;
Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt.
Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus.Quae duo sunt, unum facit. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Hic ambiguo ludimur. Quae sequuntur igitur? Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Sed potestne rerum maior esse dissensio?
Quis Aristidem non mortuum diligit? Sed ad illum redeo. Nam ante Aristippus, et ille melius. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Quod iam a me expectare noli. Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres.
Restatis igitur vos; Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere? Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint.
Beatum, inquit.
Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat?
Easdemne res?
Utrum igitur tibi non placet, inquit, virtutisne tantam esse vim, ut ad beate vivendum se ipsa contenta sit?
Ita prorsus, inquam;
Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam.
Tubulo putas dicere?
Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt;
Haeret in salebra.
Dat enim intervalla et relaxat.
Frater et T.
Et quod est munus, quod opus sapientiae?
Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit;
Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt.Bonum integritas corporis: misera debilitas. Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur; Quae duo sunt, unum facit. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset.
Cynicorum autem rationem atque vitam alii cadere in sapientem dicunt, si qui eius modi forte casus inciderit, ut id faciendum sit, alii nullo modo.
Negare non possum.
Scrupulum, inquam, abeunti; Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Quis contra in illa aetate pudorem, constantiam, etiamsi sua nihil intersit, non tamen diligat? Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Restatis igitur vos; In schola desinis. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret?
At vero illa, quae Peripatetici, quae Stoici dicunt, semper tibi in ore sunt in iudiciis, in senatu.Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit.
Optime, inquam.
Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Non potes, nisi retexueris illa. Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat.
Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis.
Haec quo modo conveniant, non sane intellego.
Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus.
Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur?
Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere.
Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur.
Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus.
Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum.
Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem;
Quocirca intellegi necesse est in ipsis rebus, quae discuntur et cognoscuntur, invitamenta inesse, quibus ad discendum cognoscendumque moveamur.
Quodsi Graeci leguntur a Graecis isdem de rebus alia ratione compositis, quid est, cur nostri a nostris non legantur?Duo Reges: constructio interrete. Erat enim Polemonis. Frater et T. Cum autem venissemus in Academiae non sine causa nobilitata spatia, solitudo erat ea, quam volueramus. At iam decimum annum in spelunca iacet. Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Cur deinde Metrodori liberos commendas?
Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Paupertas si malum est, mendicus beatus esse nemo potest, quamvis sit sapiens. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Hic ambiguo ludimur. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior.
Sed quid sentiat, non videtis. In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Cur post Tarentum ad Archytam? Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Mihi enim satis est, ipsis non satis. Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor. Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Iam in altera philosophiae parte. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas.
