Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Age, inquies, ista parva sunt.
Nec vero potest quisquam de bonis et malis vere iudicare nisi omni cognita ratione naturae et vitae etiam deorum, et utrum conveniat necne natura hominis cum universa.
Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est.
Si longus, levis. Nos vero, inquit ille; Frater et T. Tum mihi Piso: Quid ergo? Si enim ad populum me vocas, eum. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam.
Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Hos contra singulos dici est melius. Iam in altera philosophiae parte. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Illa tamen simplicia, vestra versuta. Inde igitur, inquit, ordiendum est. Hanc se tuus Epicurus omnino ignorare dicit quam aut qualem esse velint qui honestate summum bonum metiantur. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis;
Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis. Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Istic sum, inquit. Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum.
Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Numquam facies. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Nihil ad rem! Ne sit sane;
Me ipsum esse dicerem, inquam, nisi mihi viderer habere bene cognitam voluptatem et satis firme conceptam animo atque comprehensam.
Sed ego in hoc resisto;
Censemus autem facillime te id explanare posse, quod et Staseam Neapolitanum multos annos habueris apud te et complures iam menses Athenis haec ipsa te ex Antiocho videamus exquirere.
Idem adhuc;
Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas.
Quonam, inquit, modo?
Te autem hortamur omnes, currentem quidem, ut spero, ut eos, quos novisse vis, imitari etiam velis.
In schola desinis.
Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt.Tamen a proposito, inquam, aberramus. Equidem, sed audistine modo de Carneade? Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Sin aliud quid voles, postea. Nam neque virtute retinetur ille in vita, nec iis, qui sine virtute sunt, mors est oppetenda. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Paria sunt igitur.
Haec dicuntur inconstantissime.
Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;
Quis enim redargueret?
Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure.
Cur iustitia laudatur?
Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum.
Audeo dicere, inquit.
Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.
Itaque fecimus.
Cur post Tarentum ad Archytam?
Hic ambiguo ludimur.
Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur.
Sed tu, ut dignum est tua erga me et philosophiam voluntate ab adolescentulo suscepta, fac ut Metrodori tueare liberos.
Hoc loco tenere se Triarius non potuit.
Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo.
Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat.
Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat.
Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum.
Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum.
Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest.
Quod quidem iam fit etiam in Academia.
Qualem igitur hominem natura inchoavit?
Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta.Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus. Nulla erit controversia. Sed ad bona praeterita redeamus. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Non semper, inquam; Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?
Nec mihi illud dixeris: Haec enim ipsa mihi sunt voluptati, et erant illa Torquatis.
A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni.
Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest.
Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari.
Quod etsi ingeniis magnis praediti quidam dicendi copiam sine ratione consequuntur, ars tamen est dux certior quam natura.
Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine;Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Duo Reges: constructio interrete. Est autem a te semper dictum nec gaudere quemquam nisi propter corpus nec dolere. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Illi enim inter se dissentiunt. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem;
Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Tu autem, si tibi illa probabantur, cur non propriis verbis ea tenebas? Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Quis istud possit, inquit, negare? Istic sum, inquit. Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Nam quid possumus facere melius? Explanetur igitur. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?
Non potes, nisi retexueris illa. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Velut ego nunc moveor. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia.
