Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Sed tamen intellego quid velit. Duo Reges: constructio interrete. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Dici enim nihil potest verius.
Sin autem reliqua appetenda sunt, cur, quod est ultimum rerum appetendarum, id non aut ex omnium earum aut ex plurimarum et maximarum appetitione concluditur?Itaque omnis honos, omnis admiratio, omne studium ad virtutem et ad eas actiones, quae virtuti sunt consentaneae, refertur, eaque omnia, quae aut ita in animis sunt aut ita geruntur, uno nomine honesta dicuntur.
Quibus autem in rebus tanta obscuratio non fit, fieri tamen potest, ut id ipsum, quod interest, non sit magnum.
Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo.
Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Quibusnam praeteritis? Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? An haec ab eo non dicuntur? Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Stoici scilicet.
Comprehensum, quod cognitum non habet? Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere. Utilitatis causa amicitia est quaesita. At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur? Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Quorum omnium quae sint notitiae, quae quidem significentur rerum vocabulis, quaeque cuiusque vis et natura sit mox videbimus. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Nihil enim arbitror esse magna laude dignum, quod te praetermissurum credam aut mortis aut doloris metu. Praeteritis, inquit, gaudeo.
Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem.
Quantam rem agas, ut Circeis qui habitet totum hunc mundum suum municipium esse existimet?
Nam constitui virtus nullo modo potesti nisi ea, quae sunt prima naturae, ut ad summam pertinentia tenebit.
Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis.
Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem.
Totum autem id externum est, et quod externum, id in casu est.
Sed est forma eius disciplinae, sicut fere ceterarum, triplex: una pars est naturae, disserendi altera, vivendi tertia.Quis Aristidem non mortuum diligit? Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; A mene tu? Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.
Quis hoc dicit? Sit enim idem caecus, debilis. A villa enim, credo, et: Si ibi te esse scissem, ad te ipse venissem. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus.
Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Itaque fecimus. Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum.
Hanc se tuus Epicurus omnino ignorare dicit quam aut qualem esse velint qui honestate summum bonum metiantur.
Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus;
Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.
Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum?
Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit.
Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M.Quis nostrum dixerit, quos non pudet ea, quae Stoici aspera dicunt, mala dicere, melius esse turpiter aliquid facere cum voluptate quam honeste cum dolore?
Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare?
Itaque mihi non satis videmini considerare quod iter sit naturae quaeque progressio.
Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur.
Efficiens dici potest.
Et non ex maxima parte de tota iudicabis?
Moriatur, inquit.
Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt.
Deprehensus omnem poenam contemnet.
Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus?
Immo videri fortasse.
Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur?
Efficiens dici potest.
Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur?
Itaque fecimus.
Quae cum essent dicta, discessimus.
Praeclare hoc quidem.
Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari.
Primum divisit ineleganter;
Recte, inquit, intellegis.
Et tamen quid attinet luxuriosis ullam exceptionem dari aut fingere aliquos, qui, cum luxuriose viverent, a summo philosopho non reprehenderentur eo nomine dumtaxat, cetera caverent?Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Comprehensum, quod cognitum non habet? Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem. Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit.
