Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ita multa dicunt, quae vix intellegam. Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret.
Restinguet citius, si ardentem acceperit. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.
Collatio igitur ista te nihil iuvat. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Ita nemo beato beatior. Utilitatis causa amicitia est quaesita. Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem. Sed fortuna fortis;
Quid de Pythagora?
Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter.
Idemne, quod iucunde?
Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint.
Quid iudicant sensus?
Is es profecto tu.
Age sane, inquam.
Vives, inquit Aristo, magnifice atque praeclare, quod erit cumque visum ages, numquam angere, numquam cupies, numquam timebis.
Itaque fecimus.
Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es?
Sint ista Graecorum;
Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare.
Si longus, levis;
Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere.
Memini vero, inquam;
Quorum altera prosunt, nocent altera.Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Disserendi artem nullam habuit.
His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti. Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Bonum valitudo: miser morbus. Quid censes in Latino fore?
Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Duo Reges: constructio interrete. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?
An eiusdem modi? Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio. Cenasti in vita numquam bene, cum omnia in ista Consumis squilla atque acupensere cum decimano. Et quidem, inquit, vehementer errat; Recte, inquit, intellegis. Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. In schola desinis.
Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat.
Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas;
Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium.
Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem.
Iam ille sorites, quo nihil putatis esse vitiosius: quod bonum sit, id esse optabile, quod optabile, id expetendum, quod expetendum, id laudabile, deinde reliqui gradus.Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum.
Iam vero animus non esse solum, sed etiam cuiusdam modi debet esse, ut et omnis partis suas habeat incolumis et de virtutibus nulla desit.
Scrupulum, inquam, abeunti;
Sed quot homines, tot sententiae; Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Ut id aliis narrare gestiant? Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse est.
Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat.
Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris.
Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -;
Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi;
Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali.
Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere.
Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis.
Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere.
Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti.
Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum.
At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset.
Sed dum efficere vultis beatum sapientem, cum maximas animo voluptates percipiat omnibusque partibus maiores quam corpore, quid occurrat non videtis.Quae duo sunt, unum facit. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est.
